Rond een uur of 8:30 s'ochtends wordt ik opgehaald door de jeap van Magictours voor de hike naar de lost city. Mijn grote backpack laat ik achter in het hostel. De komende dagen leef ik uit mijn daypack. En op internet heb ik al gelezen dat de eerste dag alles wat je bij je hebt vochtig is. (van zweet, regen, de hoge luchtvigtigheid of een combinatie hiervan) Het algemene advies is; Leg je erbij neer, alles wat je aantrekt is binnen een half uur vochtig, dus wat maakt het uit als het al vochtig is wanneer je het aantrekt? Heel veel neem ik dus niet mee en met plastic zakken hoop ik toch het een en ander droog te kunnen houden.

In de jeap ontmoet ik enkele anderen uit de groep die me weten te vertellen dat de hike die we gaan doen niet echt uitdagend is. 'Als je bejaard bent met overgewicht, dan kun je hem zelfs doen.' Ik heb wat anders gelezen op internet en ben benieuwd wat het gaat worden. De tocht begint met een jeaprit van +/- 2,5 uur, waarvan 1,5uur op een dirtroad. Bij aankomst in het dorpje waar onze hike begint zijn we dan ook al flink door elkaar geschud. Onderweg waren we al één van de rugzakken van het dak van de jeap verloren, maar gelukkig zagen we dit gebeuren en kwamen we toch compleet aan. Na een laatste lunch in de beschaving was het tijd om de jungle in te trekken.

Het eerste stuk loopt nog vrij gemakkelijk over weggetjes en bospaden en langzaam lopen we de jungle in. Na iets meer dan een uur lopen hebben we onze eerste stop; een rustig deel van een rivier waar gezwommen kan worden (naturepool). Heerlijk om even af te koelen, want het is behoorlijk warm (en inderdaad vochtig). Na ongeveer een half uur vervolgen we onze weg en gaat de hike echt beginnen. Ruim 1,5 uur stijl bergop! En onze groep had het tempo er behoorlijk in. Op een gegeven moment was ik er dan ook wel klaar mee, ondanks dat ik niet bejaard ben en het met het overgewicht ook wel mee valt. Ik was buiten adem en mijn hart maakte overuren. Had ik echt wel zin om 5 dagen af te zien? Ik heb het tempo van de groep gelaten voor wat het is en ben mijn eigen tempo gaan lopen, samen met een stel uit Canada. Dat beviel een stuk beter. (Later zou ook blijken dat onze groep bestond uit diehard-hikers, militairen en trailrunners met een bovengemiddeld tempo. Die moet je ook helemaal niet bij willen houden)

Uiteindelijk kwamen we allemaal tussen 17u en 17:30u aan op het eerste kamp. Het laatse kamp met stroom. Maar ondanks dat lagen we toch allemaal rond 19:30 al te slapen. In dit kamp sliepen we in hangmatten en ook nu weer heb ik daar heerlijk in geslapen.

De daaropvolgende dagen stonden we om 06u (2x) en 05u (1x) op om een half uur later weer op pad te gaan. Er is 1 pad om bij de lost city te komen en via datzelfde pad loop je ook weer terug. Bij alles wat je loopt weet je dus dart je dit in tegenovergestelde richting ook weer moet doen. Het vermoeiende pad bergop zal op de trugweg lekker bergafwaards zijn. Het fijne stuk bergafwaards is op de terugweg echter dat stijle stuk omhoog. Onze groep is samengevoegd met een andere groep en we zijn nu uiteindelijk met 12 man. Eén van de gidsen liep steeds voorop en de ander achterop. Daartussen liep iedereen zijn eigen tempo. Hierdoor heb je soms het gevoel dat je helemaal alleen door de jungle loopt. Met uitzichten die echt adembenemend zijn. Ik had al gelezen dat je de hike niet moet doen voor de lost city, maar vooral om de hike zelf. En die is geweldig. Met je schoenen in je hand door een kolkende rivier waden (gelukkig weten de gidsen waar je hem over moet steken), bergafwaards houwvast zoeken aan stenen en boomwortels om niet weg te glijden, over rotspartijen klouteren, maar vooral genieten van alles wat er te zien en te horen is (of wat er just niet te horen is). En iedere keer wanneer je op een punt komt en echt toe bent aan verfrissing, is er een rustpunt waar sinaasappels of ananas wordt uitgedeeld. (Alleen de keer dat er watermeloen was, was dit wel een deceptie! Gelukkig alleen op de eerste dag.) Het verse fruit motiveert je echt om nog even een stukje verder te lopen. Iedereen heeft inmiddels zijn eigen tempo gevonden. Ik vind het heerlijk om het ene moment met wat anderen op te lopen en het volgende moment 'alleen' in de jungle te zijn. Onderweg hebben we af en toe een break en kunnen we in de rivier zwemmen. Het water is verkoelend, maar niet te koud en je ziet de vissen onder je doorzwemmen. Ik denk dat het paradijs er ongeveer zo heeft uitgezien.

Er wordt goed voor ons gezorgd en zelfs ik, toch een behoorlijk moeilijke eter, heb steeds heerlijk gegeten. We aten steeds aan lange houten tafels en aangezien onze gids Jezus heette en wij met zijn 12en waren, waren de opmerkingen hierover niet van de lucht. Jezus en zijn 12 volgelingen. Jezus die brood deelt (geen vis overigens). Ons laatste avondmaal met Jezus. Jezus (Gesoes) is hier een vrij veel voorkomende naam, maar het blijft vreemd. Wij hebben er in ieder geval erg veel lol om gehad.

Omdat we vrij vlot gelopen hadden, zouden we op de 3e dag na de lunch de lost city bereiken. Het weer zat echter tegen. Zoals voorgaande dagen regende het 's middags. Tijdens het lopen hebben we het steeds droog gehouden, maar in de middagen hebben we steeds regen gehad. Dat maakt de hike nog uitdagender omdat alles glibberig en modderig is. Voordat je bij de lostcity bent, moet je eerst een trap op van 12000 treden. (En niet een trap zoals we ze in Nederland kennen. Een deels natuurlijke trap, deels aangelegd met natuurlijke materialen. De volgende dag zal blijken dat deze trap zonder regen al uitdagend genoeg is. We staan vroeg op, want naast het bezoek aan de lost city hebben we ook een lange hike voor de boeg. Alles wat we op dag 2 en 3 hebben gelopen, zullen we in 1 dag terug lopen.

Ondanks dat ik het er mee eens ben dat je deze hike niet alleen voor de lost city moet doen, maar ook voor de hike op zich, vind ik ook de lost city erg indrukwekkend. Wat een mooie, serene plek. We krijgen uitleg over de lost city van een van de indigena's die nog in de regio wonen. Zij hebben hun eigen regels en wetten en hebben het in deze omgeving voor het zeggen. Zo hebben ze een aantal jaren geleden besloten dat het kamp recht naast de lost city niet meer gebruikt mag worden. Erg jammer, want dit lijkt me een fantastische plek om een nacht door te brengen.

Na het bezoek aan de lost city is het tijd om aan de terugweg te beginnen. Ondanks dat dit dezelfde weg is, voelt het heel anders. Er zijn punten die je herkent, maar als je denkt dat je ergens vlakbij bent, blijkt het toch nog een stuk verder te zijn. (Maar gelukkig gebeurd dit ook andersom. Wanneer je denkt dat je nog een heel eind moet, kom je een bocht om en blijkt het dichterbij. Ik heb inmiddels 'de stap' goed te pakken en kom de dagen goed door. Mede ook omdat ik uit voorzorg al sporttape om mijn hielen had geplakt. De rest van de tape heb ik namelijk weggegeven aan groepsgenoten die erom kwamen vragen nadat ze blaren hadden... Helemaal blaarloos heb ik het er ook niet vanaf gebracht. De laatste dag heb ik er een paar verzameld. Eén op m'n kleine teen en één aan de binnenkant van m'n duim. (Ik had een mooie tak gevonden die prima dienstdeed als wandelstok.)

De hike werd afgesloten met een lunch op de plek waar we ook begonnen waren. Daar heb ik de uitspraak over bejaard met overgewicht nog even aangehaald en iedereen was het mee eens dat het wel degelijk een uitdagende hike is en we trots mogen zijn dat we hem gedaan hebben. Met de zelfde jeap waar we ook mee gekomen waren, werden we weer terug naar Taganga gebracht, waar ik nog 1 nacht in het hostel heb doorgebracht voordat ik aan een lange busreis richting Medellin begon.

p.s. Ter info: ik kreeg wat mailtjes en berichtjes of ik in de jungle wel uit zou kijken voor de farc. De farc heeft inderdaad lang in dit gedeelte van de jungle gezeten en in 2003 is er inderdaad een groep touristen ontvoert. Zij zijn gelukkig met 3 dagen alweer vrij gelaten. In die tijd waren er ook nog veel cocaplantages in die regio. Er is veel tijd en geld ingestoken om dit gebied veilig te maken. Er momenteel is het al een aantal jaar veilig om deze tour te doen. (Je kunt dus alleen de rondleiding op een cocafarm niet meer doen, die ze een aantal jaar geleden nog wel hadden. Toch best interessant om eens te zien, lijkt me)