Gezien dat mijn Spaans nog behoorlijk aan verbetering toe is, was het tijd voor wat lessen. Dit wilde ik niet in Quito doen. Naar mijn mening is Quito een grouwe stad waar weinig te beleven valt. Daarnaast is het er koud en regent het bijna iedere dag. Op internet vond ik al snel lessen in de jungle. In de ochtend 4 uur les en in de middag excursies. Er zijn verschillende organisaties die dit aanbieden, ik ben uiteindelijk met 'Bananaspanish' gegaan, omdat ik privéles zou krijgen en dezelfde week nog kon vertrekken. De bestemming was de Yarinalodge in El Coca. (Eigenlijk ligt het buiten El Coca aan de Napo-rivier.)

De reis hiernaartoe was beroerd. Ik had gelezen dat het een mooie route is, dwars door de jungle. Wij (mijn lerares en ik) hadden echter de nachtbus. Van de omgeving was daardoor niets te zien. Slapen lukte niet echt, omdat de weg erg hobbelig was en ik me meerdere malen vast moest houden om niet van de stoel af te hobbelen. Na ongeveer 8uur rijden kwamen we aan in Coca, waar we moesten wachten tot de boot ons op zou komen halen. We arriveerden om 5:30u en de boot kwam pas om 10:30uur. Nogeens 5 uur te overbruggen. Ik had gelezen dat dit in een hotel was. Dat was ook zo, maar niet in een kamer; op het terras. Zittend in een stoel wat geprobeerd te slapen, wat niet erg lukte en later nog wat ontbeten in het stadje, dat zo vroeg op de dag verlaten leek. Voor we uiteindelijk op de boot konden, kregen we nog regenlaarzen te leen voor de komende 5 dagen. Iedereen kreeg donkergroene of donkerblauwe, maar ik kreeg knalgele. De rest van de week moest ik horen hoe jaloers mijn lerares was op deze gele laarzen. De boottocht naar de lodge duurde ongeveer 45min. Eerst op de rivier en even later op een aftakking hiervan. Deze is bijna niet te zien vanaf de rivier. Net alsof je zo het struikgewas in vaart. Met alle junglegeluiden (o.a. apen, vogels)echt een geweldige ervaring. Dat doet je je slaap vergeten. Via de kronkelige aftakking kwamen we na ongeveer 20 minuten bij de lodge. 25 2-persoons cabañas en een restaurant gedeelte. Een klein paradijs in Ecuador!!

Voor 5 dagen deelde ik een cabaña met Carla, mijn docente en hadden we een strak schema. Alle gasten hebben iedere dag 's ochtends en 's middags een excursie en 1x een avondexcursie. Volgens de planning zou ik de 1e dag 'smiddags met de lessen starten en 's avonds een excursie doen. De overige 4 dagen zou ik 's ochtends Spaanse les hebben en 's middags meegaan met de groep. De docente liet me de keus of ik een Engelstalige of een Spaanstalige gids wilde. En aangezien ik daar was om wat aan m'n Spaans te doen, koos ik voor een Spaanstalige gids. En dat was een goede keus. Onze groep bestond maar uit 4 personen; een erg aardig Chileens koppel, Carla en ik. En doordat het Chileense koppel 2 dagen eerder vertrok hadden we de laatste dagen een privégids. En waar de andere gidsen zich strak aan de schema's hielden, deed onze gids dit niet. Samen met hem en de docent deelden we de dag zo in dat ik toch met bijna alle excursies mee kon. In plaats van 1 avondexcursie hadden we er 3. En hij liet ons ook de keus in wat we wilden doen. Door het drukke schema een erg vermoeiende week. 's ochtends om 6:30 ontbijt en vervolgens de rest van de dag of les of excursies tot we, meestal rond 22uur, als een blok in slaap vielen. Indrukwekkend en vermoeiend, maar één van de beste weken van m'n reis tot nu toe.

De eerste dag hebben we een wandeling gemaakt door de jungle, waarbij Juan, onz gids uitleg gaf over planten en bomen die we tegenkwamen en hoe de indigena's hier gebruik van maakten. Lastig om te begrijpen in het Spaans, omdat het geen alledaagse woorden zijn. Maar met wat gebaren heb ik er toch veel van begrepen. Tijdens de avondmaaltijd moest er 2x een tarantula verwijderd worden, waarvan 1 onder de tafel zat. Ik vind ze meer interessant dan dat ik er bang van ben, maar ik moet er toch niet aan denken dat er onverwacht één over m'n voet kruipt... Na het eten wederom een wandeling gemaakt. Met zaklampen het donkere woud in en een stuk varen in de boot die het midden houdt tussen een kano en een roeiboot.

Zo werden alle dagen gevuld met 2 tot 3 excursies. Mijn favoriet was het kaaimanspotten 's avonds met zaklampen het water op en op zoek naar kaaimannen. We hebben dit (op verzoek) 2 keer gedaan. De 1e keer was niet succesvol. We hoorden een kaaiman het water in gaan, maar hebben er geen gezien. Ook zonder dat was het een heerlijke avond. Voortgeroeid worden door de donkere jungle. Veel geluiden, maar andere dan overdag. En erg veel lol. Omdat we graag een kaaiman wilden zien en het varen gewoon heerlijk is, zijn we de volgende avond weer gegaan en dit keer waren we wel succes vol. We hebben 3 kaaimannen gespot. Helaas hebben we ze niet op foto vast kunnen leggen, omdat ze minder enthousiast waren om ons te zien dan andersom. Verder hebben we op piranha gevist. Met de boot de rivier op roeien en je rustig met de stroom mee terug laten voeren, terwijl je vist. Niets gevangen. Wel bijna, maar dat telt niet. Ik blijk meer talent te hebben voor de traditionele blaaspijp, waarmee we pijlen op limoenen schoten door hard te blazen. Volgens mij is het niet echt een kwestie van talent, maar kan (bijna) iedereen het.

Naast natuur hebben we ook kennis gemaakt met de regionale cultuur. We hebben een bezoek gebracht aan een traditioneel huis, waar een gezin leeft van visvangst en de groenten en fruit rond hun huis. En leden van de Quechuastam ontmoet die nog op de traditionele manier in de jungle leven. Al wordt dit wel steeds minder traditioneel. Ze drijven handel met de dorpen en kleden zich als ieder ander wanneer ze naar de dorpen gaan. Twee van de gidsen die afstammen van de Quechua del Oriënte hebben op traditionele manier een maaltijd bereid, waarvan palmlarven een onderdeel waren. De vis heb ik gelaten voor wat het was, maar de larf heb ik wel geproefd. Het smaakt zeker niet vies, maar voor mij is het toch niet voor herhaling vatbaar. Oh, en ik had de geroosterde versie. Een van de gidsen at hem rouw.

En natuurlijk heb ik deze week ook Spaanse les gehad. In 5 dagen hebben we veel theorie doorgenomen, maar door de vele activiteiten had ik geen tijd om daar buiten de lessen om veel mee te doen. Doordat ik voor de Spaanstalige excursies had gekozen, heb ik wel veel Spaans gesproken deze dagen, maar ik heb nog een lange weg te gaan. En het is lastig om niet te kunnen zeggen wat je wil zeggen, omdat je de woorden daarvoor niet weet. Het was goed om Spaans te spreken, maar af en toe was het fijn geweest als iemand wat Engels zou kunnen verstaan.

Mijn verblijf in de Yarinalodge was echt een topervaring. De 5 dagen zijn voorbij gevlogen en het had van mij nog wel langer mogen duren. Maar helaas; ik moest mijn gele laarsjes weer inleveren en met de zelfde hobbelige nachtbus terug naar grouw en regenachtig Quito...