Mijn laatste verhaal kwam uit de Ecuadoriaanse jungle en die heb ik inmiddels meer dan een maand geleden al verlaten. Tijd voor een update. Die liet even op zich wachten, deels omdat ik geen internet had en deels omdat ik flink ziek ben geweest. Maar dat komt later, eerst de Galapagos!

Ik zou eigenlijk met Eloise gaan, een Frans meisje waarmee ik ruim een week gereisd heb in Ecuador. Het reisbureau was echter erg onhandig, in die mate dat het een slechte film leek. Hierdoor kwam Eloise in tijdnood en besloot de Galapagos over te slaan. (Galapagos overslaan????) Voor mij werkte het uiteindelijk wel goed uit en voor een mooie prijs was ik 8 dagen lang pasagier op de Floreana, samen met 15 andere reizigers.

Op 1 maart vloog ik vanuit het koude Quito naar de tropische Galapagos archipel. Daar ontmoette ik onze kapitein en de medereizigers op de luchthaven. Een leuke, gezellige groep. Ik deelde een hut (stapelbed en voor de rest net genoeg ruimte om een deur open te kunnen doen) met de Duitse Heidi. Gelukkig klikte het goed. En we hadden het geluk om een hut aan dek te hebben, waardoor we 's nachts met de deur open konden slapen. Heerlijk met alle geluiden uit de natuur en qua temperatuur ook beter dan de airco's die de temperaturen niet aankonden.

De dagen op de boot waren behoorlijk strak ingedeeld. Iedere dag om 7uur ontbijt. Vervolgens een bezoek aan een eiland en daarna snorkelen. Om 12uur lunch en 's middags weer een bezoek aan een eiland en snorkelen. Om 19uur avondeten.

Als ik de dagen dag voor dag zou beschrijven, zou iedereen bij dag 2 al afhaken vanwege de lappen tekst. Zoveel heb ik gezien en meegemaakt op de Galapagos. Het is eigenlijk onbeschrijfelijk. Ieder eiland heeft zijn eigen charme. Op sommige eilanden zie je veel vogels, op andere zeeleeuwen en iguanas. En op weer andere eilanden zijn het de vreemde vormen van de natuur die adembenemend zijn.

Het was voor mij echt een vakantie in een reis. Vanuit Nederland is het bijna onbetaalbaar, maar als je de kans hebt om te gaan; GA!!

Een groot gedeelte van de natuur is nog ongerept. Er zijn paden waar je mag lopen, echter alleen onder begeleiding van een erkende gids. Deze gids is er verantwoordelijk voor dat de groep bij elkaar blijft en niet van de paden afgaat, geen vuil achter laat e.d. En de dieren zijn inderdaad niet bang voor mensen. Je kunt erg dichtbij komen en dat is echt bijzonder om mee te maken! Soms komen de dieren zelfs te dichtbij, of ligt er een zeeleeuw op de trap die je af moet lopen om weer bij de boot te komen. En hoewel je dichtbij kunt komen, ze zijn niet ongevaarlijk. Je stapt er niet zomaar even omheen.

Het snorkelen is ook bijzonder. Ik had het al vaker gedaan, maar dat was niet te vergelijken met het snorkelen op de Galapagos. Iedere keer snorkelen had weer andere hoogtepunten; zeeleeuwen die speels om je heen cirkelen, een schildpad die langzaam door het water lijkt te zweven, een pinguin die ineens onder je door schiet, haaien die je op een paar meter afstand passeren. Roggen die uit het niets lijken te komen. Scholen met kleurrijke visjes. De onderwaterwereld is prachtig!

Ik had mijn vluchten zo geboekt dat ik na de cruise nog 4 dagen Puerto Ayore kon doorbrengen, op één van de eilanden. Het bleek dat de meesten op onze boot dit hadden gedaan en de laatste dagen ben ik opgetrokken met Heidi, een koppel uit Engelenad en een jongen uit Duitsland. De eerste 2 dagen ben ik met de 2 jongens gaan duiken. Ik had al besloten dat ik dat hier op de Galapagos wilde doen toen ik in Taganga mijn PADI haalde en het was helemaal leuk om dit samen met de jongens te kunnen doen. De eerste dag was echt onbeschrijfelijk en overtrof alles wat ik tijdens de cruise gezien had. Ik was nog aan de oppervlakte toen ik de eerste haai onder me door zag zwemmen en eenmaal op de bodem wist ik gewoon niet waar ik moest kijken. Verschillende soorten haaien, op een gegeven moment zelfs een school van +/- 20 die op de bodem rustten. Verschillende soorten roggen, schildpadden, pinguins. Zeeleeuwen die met ons kwamen spelen. Ze komen in volle vaart op je afzwemmen en wijken op het laatste moment uit, zwemmen onder je door, over je heen. Onbeshrijfelijk. De tweede dag was heel anders, maar ook erg bijzonder. We kwamen in een enorme school vissen terecht en hebben een mantaray van 5meter gezien. De ray was ons doel van de tweede dag, dus dat was perfect. De duikinstructor zei dat hij 7 meter was, maar de jongens en ik waren het erover eens dat dat wat overdreven was. Helaas geen foto's van de ray. De duikinstructor wilde daar net te veel geld voor hebben en we vonden dat we hem al genoeg betaald hadden. Van de eerste duik heb ik wel foto's!!

De rest van de dagen heb ik echt als een tourist doorgebracht. Een bezoek aan lonely George, de laatste reuzenschilpad van zijn soort die maar niet voor nageslacht wil zorgen. Ijsjes eten op het terras en snuffelen in souvenirshops. (Er is een iguana van keramiek onderweg naar Nederland. Ik hoop dat hij heel aankomt!)

Na de Glapagos ben ik doorgereisd naar Mindo. Een behoorlijke reis, maar ik wilde niet terug naar Quito. 's ochtend om 7uur vertrok ik uit m'n hostel op de Galapagos en 's avonds tegen 21uur was ik in Mindo. Een klein dorpje in een nevelwoud. Hier heb ik een canopytour gedaan. Aan een katrol op grote hoogte van het ene platvorm naar het andere 'vliegen'. En op sommige momenten was het net vliegen. Bij 'de vlinder' hang je achterstevoren en op z'n kop, terwijl de instructeur je beneb beet houdt (en je natuurlijk gezekerd bent!) Ik weet niet hoe een vlinder zich voelt, maar ik hoop beter dan ik me voelde. Het gevoel van vliegen was geweldig, maar door de houding voelde ik iedere speir in m'n lichaam. De 2e variant was superman. Deze was wat spiervriendelijker. Je hangt in de bekende supermanhouding aan de katrol en wederom worden je benen door een instructeur beetgehouden. Ik heb een erg leuke ochtend gehad, maar de adrenalinerush die ik verwaht had bleef uit. Leuk om een keer gedaan te hebben, maar niet iets wat ik nog een keer 'moet' doen.

Verder heb ik in Mindo een bezoek gebracht aan een chocoladefabriekje. Daar heb ik het proces uitgelegd gekregen en het een en ander kunnen proeven. En nee, dat is niet allemaal lekker. Er moet veel gebeuren voordat chocola lekker wordt. Het leuke van dit fabriekje is dat ze van alles proberen toe te voegen en hierdoor bijzondere smaken hebben. De nieuwste was chocola met lemongras en dit bleek een erg goed 'probeersel' Verder brouwen ze ook chocoladebier. Dit hebben we niet kunnen proeven, maar aangezien ik geen bierliefhebber ben , denk ik net dat ik wat gemist heb.

Na Mindo ben ik doorgegaan naar Baños. Daar heb ik me lekker laten verwennen met een vulkaanmodderpakking en een hotstonemassage. Allemaal net even wat beter betaalbaar dan in Nederland. En niet minder goed. Al gaat het wat minder voorzichtig Ik was zo goed als in slaap gevallen, wat ruw werd verstoord omdat ze de warme pakking van me af trok. Maar ondanks dat was het heerlijk. Verder heb ik hier een middag besteed aan het verzenden van de iguana die ik op de Galapagos heb gekocht. In Nederland loop je een postkantoor binnen en is het binnen 10 minuten gebeurd. Hier werd ik steeds het postkantoor weer uitgestuurd om iets te halen, te kopen of te regelen en steeds wanneer ik daarmee terug kwam, bleek er nog iets anders nodig. Maar, na ongeveer 4 uur is hij onderweg naar Nederland. Ik hoop dat ie het red!

Na Baños ben ik doorgegaan nar Guayaquil, omdat ik van daaruit en vlucht had naar Arequipa in het zuiden van Peru. En daar ging het mis. Te veel dagen vroeg op gestaan. Net wat minder gegeten en vervolgens in een vliegtuig dat meer weg had van een vrieskist samen met de bacillen van alle andere pasagiers. Dat was te veel voor mijn verminderde weerstand. In eerste instantie leek het alleen een flinke verkoudheid, maar uiteindelijk werd het een flinke griep.

In Arequipa leek het nog mee te vallen. Ik ben daar een dag langer gebleven dat ik gepland had, om wat rust te pakken, maar dat bleek niet genoeg. Vanuit Arequipa ben ik de grens over gegaan naar Bolivia, waar ik erg naar uitgekeken had. De eerste 1,5 week heb ik echter weinig anders gedaan dan op bed liggen. Aangezien ik me zo beroerd voelde, wilde ik niet op een dorm slapen en heb een kamer voor mezelf geboekt. Eerst 3 nachten in Copacabana (niet die van het liedje) en vervolgens een week in La Paz. Het gooide behoorlijk roet in het eten van mijn plannen. Ik heb de trekking op isla del sol niet kunnen doen, ook kon ik me niet voorstellen op een fiets te zitten. De deadroad heb ik dus over moeten slaan. Toen ik me beter voelde bleken alle vluchten naar Rurenabaque voor de komende 1,5 volgeboekt. Geen goede start dus in Bolivia.

Toen ik me beter voelde ben ik doorgereisd naar Cochabamba, wat niet meer bleek te zijn dan een grote stad met een jezusbeeld. 30 centimeter groter dan dat in Rio en daar zijn ze trots op. Ondanks dat de stad erg wordt aangeprijsdin de reisgidsen, kon het mij niet echt bekoren en was er weinig te beleven. Ik ben dus snel weer verder gereisd naar Sucre.

In Sucre heb ik eindelijk vrienden gemaakt met Bolivia. Ik snotter nog steeds, maar voel me een stuk beter. De stad is prachtig en ik vind het heerlijk om er rond te struinen. Ik slaap weer in een hostel waar ik leuke en gezellige mensen heb ontmoet. Afgelopen zondag ben ik naar een authentieke markt geweest waar ik lekker heb geshopt. (Ik hoef het nu toch maar een paar weken mee te zeulen. Dat moet lukken) Het was wel een tour om het stadje te bereiken, want ik heb m'n eerste roadblocks megemaakt. Voor wat voor reden dan ook blokkeren mensen de weg en kun je niet meer verder. Normaal stopt de tour, maar omdat er zoveel mensen gingen probeerden ze het marktstadje via een alternatieve route te bereiken. Op z'n zachts gezegd avontuurlijk!!

Verder ben ik vandaag met een Belgisch meisje de touragentschappen af geweest en ga ik woensdag paragliden en vanmiddag hebben we een park bezocht waar je dinosaurusafdrukken kunt bekijken. Meer grappig dan echt de moeite waard. De sporen staan in een bergwand en je ziet wel dat er iets is, maar door de afstand niet echt wat. Het is dat je weet dat het sporen zijn. Voor de rest waren het vooral veel plastic dinosaurissen. Een scelet; 'Maar dit is een replica, want de echte staat in Argentinië' en resten van dinosaurusbotten; 'Maar die zijn niet hier gevonden...' En een gids die er eigenlijk niet zoveel van af wist. Wederom leuk om geweest te zijn, maar geen aanrader.

Weer best een heel verhaal, maar voor het eerst tijdens mijn reis up to date tot vandaag!

Tot over een week of 4!

p.s. Ze kennen in Bolivia wel wifi, maar meestal werkt het niet. Het lukt me dus niet om foto's up te loaden....